Planer Yava Zaburzenia psychiczne coraz częściej dotykają osób młodych. Dzieci, młodzież, oraz osoby wchodzące w okres dorosłości borykają się z różnego rodzaju utrudnieniami funkcjonowania psychicznego oraz społecznego powodujące różnego stopnia dezorganizację zachowania i ogólnej sprawności umysłowej charakteryzujące się między innymi zaburzeniami testowania rzeczywistości, subiektywnym poczuciem cierpienia, poczuciem bycia chorym.
Najczęściej rozpoznawanym zaburzeniem funkcjonowania psychicznego są zaburzenia afektywny w tym zaburzenia depresyjne niosące ze sobą objawy przygnębienia, spowolnienia myślenia, zmniejszoną zdolność odczuwania przyjemności, obniżoną aktywność fizyczną, poczucie winy, braku nadziei oraz zakłócenia snu i apetytu. W zakresie zaburzeń afektywnych rozpoznaje się również zaburzenia afektywne dwubiegunowe będące chorobą powodującą niezwykłe zmiany w nastroju, energii i zdolności funkcjonowania przechodzące przez nawracające epizody zarówno depresyjne, jak i maniakalne. Mania jest to zespół objawów, do których należą: nadmiernie podwyższony lub drażliwy nastrój, zawyżona samoocena lub postawa wielkościowa, nadmierna aktywność, przyspieszenie myśli, skrócenie snu.
Opisać należy również często rozpoznawane zaburzenia lękowe. Lęk to stan nie posiadającej uzasadnienia w rzeczywistości irracjonalnej obawy, napięcia lub niepokoju w związku z oczekiwaniem zagrożenia / niebezpieczeństwa pochodzącego w znacznej mierze z nieznanego źródła.
Jest uważany za wewnątrz psychiczny objaw patologiczny, mający wpływ na zachowanie, myślenie, emocje i zdrowie fizyczne, spowodowany jest zarówno czynnikami biologicznymi jak i indywidualnymi warunkami osobowymi. Do przykładów zaburzeń lękowych należą: zespół lęku napadowego, zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zespół stresu pourazowego.
Wśród osób młodych coraz częstszym rozpoznaniem stają zaburzenia osobowości rozumiane jako obecność trwałych, głęboko zakorzenionych cech charakterologicznych danej osoby i utrwalonych wzorców postępowania, zachowania, relacji społecznych i funkcjonowania w społeczności, które mają długotrwały charakter i świadczą o braku przystosowania. Często związane są z subiektywnych przeżywaniem cierpienia przez osobę. Objawy dotyczą zarówno przeżywania siebie i innych oraz stosunku do samego siebie i otoczenia. Powyższe cechy utrudniają jednostce prawidłowe funkcjonowanie społeczne, rodzinne i zawodowe oraz uniemożliwiają lub hamują rozwój w tych obszarach.
W zakresie analiz wskazać również należy schizofrenię, której objawy pojawiają się zazwyczaj w okresie wczesnej dorosłości, a konkretnie między 18 a 25 rokiem życia (pierwsze objawy mogą pojawiać się jednak wcześniej). Schizofrenia charakteryzująca się głębokim zakłóceniem myślenia, postrzegania i uczuć, wynika z odmiennego, nielogicznego sposobu myślenia lub testowania rzeczywistości, a w patogenezie tego zaburzenia mają znaczenie czynniki genetyczne, wczesne warunki środowiskowe, procesy socjologiczne i neurobiologiczne. Schizofrenia to nie jedno zaburzenie, lecz grupa chorób, dla których stosuje się określenie zbiorcze psychoz schizofrenicznych. U osób chorych na schizofrenię obserwuje się często apatię, pogorszenie kontaktów społecznych, zaniedbanie codziennych obowiązków.
Jeżeli zaobserwujesz u siebie jakieś z opisywanych cech, symptomów, masz problemy w zakresie utrzymywania satysfakcjonujących relacji społecznych bądź doświadczasz przykrych stanów emocjonalnych warto własne obserwacje poddać konsultacji psychologicznej bądź psychoterapeutycznej. W zależności od zgłaszanego problemu bądź trudności wybierana jest odpowiednia forma pomocy. Zakres pomocy obejmuje bardzo wiele rozległych zagadnień dotyczących funkcjonowania emocjonalnego oraz zdrowia psychicznego.
